रात्र मंतरलेली

अवकाश व्यापलेली, चांदणे अंथरलेली
आळवीत तुज आहे, ही रात्र मंतरलेली

थंडी झोंबते तरू देही, जणू फुलवीत शहारे
निजली अखंड सृष्टी पांघरून तारे
मग नेत्रद्वयी का, झोप ती रुचेना?
कल्पना सोबतीची, अन्य काही सुचेना
पाहून हाल माझे, मनात बावरलेली
आळवीत तुज आहे, ही रात्र मंतरलेली

धुके गोठले गुलाबी, उब साठवत आहे
मम मन मात्र वेडे, तुज आठवत आहे
कल्पून साथ तुझी, हौस ती फिटेना
डोळ्यात गोठलेले, शब्द ओठी फुटेना
सोबतीस माझ्या इथेच थांबलेली
आळवीत तुज आहे, ही रात्र मंतरलेली

पाहिला आपण होता, जो चंद्र हसलेला
आज का असा तो, दिसतो त्रस्त ग्रासलेला?
हरवला कुठे तो, रातराणीचा गंध?
गीतांच्या कुपी का, भासती सूर बद्ध?
तुजवीण मला जी उदास भासलेली
आळवीत तुज आहे, ही रात्र मंतरलेली

श्वानमुखीही आता एक आर्त हाक आहे
किरकिरीत किड्यांच्या, दुःखाची झाक आहे
छळते मना अतीव, स्वप्न रंगलेले
  लावून चटक तुझी, क्षणात भंगलेले
बनून एक काटा सदैव बोचलेली
बोलवीत आहे, ही रात्र जागलेली

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

तू नव्हतीस इथे अन

काल रातराणीला फिकटच गंध होता
तू नव्हतीस इथे अन निस्तेज चंद्र होता

मी मोजले मनात क्षण स्तब्ध थांबलेले
क्षणभर सांगुन मजला, युगभर लांबलेले
मग आला थंड वारा, पण तोही मंद होता
तू नव्हतीस इथे अन निस्तेज चंद्र होता

जरी सांडले आभाळी, अस्ताव्यस्त तारे
तरी स्वागतास तुझ्या, भासती सज्ज सारे
ओल्या पापण्यांच्याखाली निर्झर अखंड होता
तू नव्हतीस इथे अन निस्तेज चंद्र होता

परत सांगते व्यथेला, प्रत्येक पर्ण वाळलेले
दिसते मलूल तरू वर, प्रत्येक पुष्प माळलेले
तुझे परतणे उशीरा, हा प्रकार निंद्य होता
तू नव्हतीस इथे अन निस्तेज चंद्र होता

नजरेत फक्त माझ्या, मिलनाची आस होती
तुझ्यासाठीच मांडलेली प्रेमाची रास होती
आठवात बुडूनी राहणे, हा एक छंद होता
तू नव्हतीस इथे अन निस्तेज चंद्र होता

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni.

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

पत्त्यांचा बंगला

राजाच्या आधारावर राणी उभी राहिली, जोडी त्यांची जमली

अशाच जोड्या जमून घराची नीव उभी राहिली

मजल्या वरती चढले मजले, चढावा जसा मनोरा

राजा भोवती उभा राहिला, स्वप्नांचा डोलारा

बेसावध त्या क्षणी क्रूर ती, झुळूक वाऱ्याची आली

अर्ध्या डावामधूनी अचानक राजाला घेऊन गेली

विस्कटला, फिसकटला सगळा डाव जो होता रंगला

क्षणात एका उद्ध्वस्त झाला, पत्त्यांचा बंगला

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

सोबत

पहाटे पापण्यांच्या पर्णावरती दव होत साठलं

तेव्हा जवळ तू हवी होतीस अस मला वाटलं

जेव्हा सकाळी कोवळं ऊन होत पडलं

थोडं सांडलं जमिनीवर, थोडं ड़ोंगरामागे दडलं

जेव्हा तुझ्या आठवणींनी येऊन मला गाठलं

तेव्हा जवळ तू हावी होतीस अस मला वाटलं

भर दुपारी कामामध्ये लागत नव्हत मन

मन:पटले व्यापून होते तुझेच विचार गहन

तुझ्या चेहऱ्याने डोळ्यामध्ये घर जेव्हा थाटलं

तेव्हा जवळ तू हावी होतीस अस मला वाटलं

तुझी वाट पाहून जेव्हा थकला होता सूर्य

दमून-भागून पश्चिम क्षितिजाला, टेकला होता सूर्य

अचानक जेव्हा भावनांच आभाळ मनात दाटलं

तेव्हा जवळ तू हवी होतीस अस मला वाटलं

रात्र पडली निद्रेची मी करू लागलो विनवणी

दिवसभराच्या घटनांवरती चालू झाली सुनवणी

जेव्हा बुद्धीनं ओझं चुकांचं मनावरती टाकलं

तेव्हा त्याची बाजू सावरायला...                    

                             तू जवळ हवी होतीस अस वाटलं 

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

संवेदनेच्या पलिकडे

आह! एक जीवघेणी वेदना

नखशिखान्त पसरली

चला, अजून एक झुळुक तरी सरली

संपेल आता ही धुरकटलेली पहाट

आणि सापडेल सूर्यालाही वाट

पसरून आपले किरणरूपी बाहू, पृथ्वी कवटाळायला

मिठीची उब द्यायला

मग दिवसाची चिंता नाही, भीक मागून मिळत बरंच काही

या साधू संतांच्या देशात,

रात्रीच्या कृष्ण-कृत्यांनंतर दिवसा दानधर्म करणारे बरेच आहेत,

आणि त्यावर जगणारेही

मग परत सूर्यास्तानंतर , तेच युद्ध;

जीवन पणाला लावून

तुटकी बंडी अन फाटक धोतर; जोडीला कुरतडलेला स्वेटर आणि कानटोपी

बरं झालं उंदरानं कुरतडली; म्हणून तेवढी तरी लाभली

नाही म्हणायला मढ्यावरची; चांगली शाल मात्र गावली

एवढीच दौलत, जमीन-जुमला; ना घर ना घाट

असाच स्टेशनच्या कोपऱ्यात

पडलो असीन घटका मोजत

आणि अशाच गोठवणाऱ्या  झुळुका झेलत.

अरे हे काय? अजून धुकं नाही उतरलं? कोंबडं नाही आरवलं?

कदाचित त्यालाही गिळलं थंडीनं.

आज पर्यंत आजूबाजूचे दहा गेले; उकिरड्यावरच पडली होती मढे

आता दोन तीनच उरलेत

आ S आई SS बहुतेक आजचा दिवस नाही नशिबात!

उकिरड्यावर पडायची देहावर पाळी येणार

आणि आत्मा यम घेऊन जाणार

स्वर्ग कुठला आलाय नशिबात ? नरकात पण इतका गारठा असतो का ?

नसेल तर मग उचल लगेच!

हा S  हा हा SS  हे काय ?

पायांना विचित्र गुदगुल्या; थांबवा थांबवा

थांबल्या एकदाच्या, संवेदने पलीकडे

पाय होते का मला?

शरीर की लाकूड हालत का नाही?

पडले निर्जीव दगडासारखं;

बरं झालं!

आता येऊ दे हवा; पडू देत थंडी, मला ...

काय शब्द गोठले की विचार?

की पोचलोय या सगळ्याच्या पार?

बघा धुकं उतरलं; उठा सूर्याचं स्वागत करायला

पण पण मी हालत का नाही?

माझ्या भोवती का जमत आहेत सगळे?

काय म्हणतोय तो ? काल रेकॉर्ड ब्रेक थंडी होती

असेल मला काय? मी वाचलो ना!

अरे!  मीच उठतो; कशाला उचलताय मला ?

ए खोटारड्या, काय बकतोस ? मरून अर्धा तास झालंय मला?

हे बघ, मी जिवंत आहे; पण माझं शरीर अस का?

निर्जीव दगडासारखं ? संवेदनेच्या पालीकडलं

काय होती शेवटची जाणीव ?

हो ती जीवघेणी झुळुक; बहुतेक .....

                                                                                                  अर्ध्यातासापूर्वी!

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni
जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

Do I miss you?

Did you have to breath forcefully ever?

No, the lungs always do you the favor

Did you ever ask your heart to beat?

No, It always continues its feat.

Did you have to ask your brain for a thought?

No, It just wanders on the spot.

Did you have to force your eyes to watch?

No, They continue it until latched.

Did you ever denied your ears to hear?

Even putting  cotton wont help, I fear.

Did you ever force your tongue to taste?

That would have been really really waste.

You cannot stop smelling, Even when you should

Neither when the smell is bad nor when its good.

Could you stop feeling touch? Is it warm or cold?

No, The skin will always conveys its feelings. even though not told.

So you can think I forgot you, If that really pleases you.

But its as unconscious as rest of above,

                        So I never miss to miss you.

-- अश्विन  

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni.
If you want to send this poem to anyone, Kindly share it with a link to this blog http://mazikalpana.blogspot.com/ as well.

बदल

आजच साचेबंद आयुष्य, उद्या वेगळंच होऊन जाईल

नवीन दिवस नवीन बदल, आणि सगळंच बदलून जाईल

बदलेल हवा, बदलेल पाणी, बदलतील पाखरांची गाणी

तोच मी, तेच मन, नवीन जगात हरवून जाईल

आला आला म्हणता म्हणता, हाही बदल सरून जाईल

काही सुटतील, काही उठतील

प्रश्न नवे, नवी समीकरणे जुळतील

समीकरणाच्या दोन्ही बाजू  हळूहळू  जुळून येतील  

आला आला म्हणता म्हणता हाही बदल सरून जाईल

पुन्हा सांधेल घडी सबंध, अगदी व्यवस्थित साचेबंद

जणू अखंडित अशीच असावी, बदलाची कोणी खूण नसावी

आणि कधी मग असा अचानक

                               दैव फासा टाकून जाईल

नवीन दिवस, नवीन बदल

                                                                                आणि आयुष्यच बदलून जाईल

      

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni
जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

किल्ला

( बालदिन विशेष )

किल्ला मजबूत किती असावा सूर्य देवाचा 

किल्ल्या भोवती खणला खंदक अखिल ब्रह्मांडाचा

खंदकात त्या असंख्य बेटे दूरवर पसरती 

अधे मधे बेटांवरचे दिवे हळूच चमकती 

सूर्याच्या राज्यामध्ये गुरु हा प्रधान 

शुक्रतारा हा सूर्याचा आवडता दरबान 

येताना तो दार उघडतो, येऊन राजा आधी 

गेल्यावरही तिथे थांबतो वागणूक त्याची साधी 

शनी हा पुतण्या राजाचा, अतिशय कारस्थानी

त्याच्या त्रासाला वीटली जनता, म्हणवितो संकटांचा धनी

नेपच्तुन प्लूटो त्याच्याकडे, भालदार चोपदार 

युरेनस नावाचा आहे तेथे त्याच्या साथीदार 

बुध आहे या राजाचा विश्वासू सेवक 

जवळ बसुनी राजाच्या, कानगोष्टी करतो बेशक 

दरबारी या नक्की नाही, पृथ्वीचे या स्थान 

तरी दरबारी टिकून आहे, अखंड तिचा मान

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

इच्छा

माझ्या वयाच्या बाराव्या वर्षी, नवं कवींच्या दालनांत, 1993 च्या  अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलनात ही कविता सादर करण्याची संधी मला मिळाली. खरं तर त्याच कविते पासून मी कवितांची लिखित प्रत संग्रही ठेवणे सुरू केले. आज बालदिनाच्या दिवशी ही कविता त्या आठवीतल्या कवीसाठी.

संपली परीक्षा आमुची 

       आता तयारी किल्ला करायची 

अभ्यासाला देऊन सुट्टी 

      माती गोळा करायची 

वह्या पुस्तके बांधुनी ठेवून 

     सुंदर जागा शोधायची 

दगड विटा नीट रचुनी 

     रायगडची प्रतिमा करायची 

रायगड किल्ला नाव देउनी

     शिवबाची मूर्ती स्थापन करायची 

शिवरायाच्या भोवतीने 

     मावळ्यांची फौज उभी करायची 

चला मुलांनो सुट्टी लागली 

     तयारी किल्ला करायची 

     इच्छा पूर्ण करायची

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

गोजिरवाणी परी

स्वर्गामधली नाजुक सुंदर सोनं-गोजिरी परी
नाचत खेळत हसत बागडत, आली माझ्या घरी

गोंडस गोऱ्या गालावरती, खुदखुदणारी खळी
भल्या पहाटे जशी फुटावी, गुलाबाला कळी

दुडुदुडू पावलांनी धावत, घरभर ती भिरभिरली
बोबड्या मंत्रांची जादू घरावर पसरली

जादू करूनी अवती भोवती, जिंकली सारी मने
तिच्याच धाग्यात गुंतून गेले पुरते आता जिणे

पळत येते, बाबा म्हणते, अंगाला बिलगते
क्षणापुढे या स्वर्ग सुखही मातीमोल भासते

रोज उमटतो शिक्का प्रेमळ, ओठांचा गालावरती
अधिकाराने हट्टही करते, रुसते बाबांवरती

रागही कसला, क्षणभंगुर तो, एक वेगळी अदा
अश्या असंख्य अदांवरती, मी बापुडा फिदा

आज तिच्या येण्याला वर्षे, दोन जाहली पुरी

ही भेट तुला वाढ-दिवसाची, माझी गोड-गोजिरी परी

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni
जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

अभिलाषा

भारावलेले क्षण मंतरलेला श्वास

प्रत्येक श्वासागणिक एक तुझाच ध्यास 

प्रसन्न मोकळ्या वातावरणात दरवळणारा गंध

कसा जडला कोणास ठाऊक, तुझ्या सहवासाचा छंद

रातराणीचा सुगंध घेऊन, कोमल हलका वारा

पापण्यांवर तव आठवणीचा कड़क जागता पहारा 

एकांताचा नाद लागला, जवळ असुनी मित्र 

सदैव डोळ्यापुढे तरळते, एक तुझेच चित्र 

कोकीळेचा  सूर लागला, वसंत ओसंडला       

दैवाने हां असा मनाशी खेळ कसा मांडला?

धीर धरावा धीर सुटावा

एका दृष्टीपायी, धीर आटावा

मी तुझा तर तूही माझी 

हा विश्वास मला कसा पटावा?

हिरवी हिरवी शेत, हिरवा सार रान

आकांक्षांना फुटली पालवी, एक आशेच पान 

हिरवा ओला श्रावण, धुरकटलेल्या दिशा 

माझ्या वेड्या मनाची, एक तूच अभिलाषा

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/  सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

अंतिम इच्छा

मनू झाला युगनिर्माता

शेवट मी का ठरू नये?

जर क्षणभंगुर असेल सृष्टी 

अंती मी का उरू नये? 

श्वास अडकला, प्रलय पसरला, मृत्यू माजला चोहींकडे

क्षणानंतर नसे भविष्य याच क्षणी इतिहास घडे 

कित्येक गेले प्रिय सोबती, हृदयासही पडले तडे

शॉकही आता जुना जाहला, माझ्यावरही जीव न जडे 

वायू विषारी व्यापुनी कण कण, एक श्वास अन मृत्यू तिथे

श्वास न घेण्या मुभा नसे ती, वायू अभावी मृत्यू तिथे 

याच क्षणाला  मारतील सगळे, मरेन मी ही याच क्षणी 

अंतिम जीव मीच असावा, अंतिम इच्छा  हीच मनी

एक श्वास मज उधार द्यावा, संपल्या नंतर शुद्ध हवा 

अंतिम ठरण्या  अंतिम संधी, अंतिम इच्छा पूर्ण करा

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/  सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

प्रतिक्षा

मी  जन्मले तेव्हाच 

आमचं नात जुळलं होत

मी जगत होते फक्त त्याच्यासाठी 

झुरत होते त्याच्या बाहूत विसावण्यासाठी

कारण मला माहीत होत 

तो नक्की येणार होता

हात धरून माझा मला दूर नेण्यासाठी 

त्याची वाट बघताना,

मी त्याला विसरायला लागले 

जीवनाच्या धाग्यात अशी गुरफटायला लागले 

त्याच्या आठवणींना मी घाबरायला लागले 

आता त्याच्यापासून लांब धावायला लागले 

पण जेव्हा तो आला,मला कवटाळण्यासाठी

वाटले द्यावा नकार त्याला,त्याच्या बरोबर जाण्यासाठी 

पण त्याचा काही एक उपयोग नव्हता 

कारण मनुष्य जन्मतोच मरण्यासाठी...

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/  सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

निवडुंग

निवडुंगाच्या वनातील एकासम माझी स्थिती 

सहन सहज काटे करतो, मग फुलांची का भीती?

न अनुभवले प्रेम कुणाचे

फक्त पाहिले खूर गुरांचे

सतत निंदा ऐकून घेणे हीच माझी गती

तरीही मग स्तुतीची का भीती?

माळरानी  भूत दडले,

कुह्राडीभोवती भविष्य घुटमळले

सदैव देण्या तयार आहे प्राणाची आहुती

तरीही मज जीवनाची का भीती?

कुठे वाकुडा, कुठे तिकुडा

कधी बाकही असे लाकुडा

कुरूपताही करू न शकली काहीच मजला क्षती

तरीही मज सौंदर्याची का भीती?

आकाशाची हाव न धरली

बहराचीही इच्छा नुरली

मन:पटले आता माझी सदैव असती रीती

तरीही मज स्वप्नांची का भीती?

कड़क उन्हाळा असा सोसला 

जलबिंदूसही जीव आसुसला

सहन तेजोभास्कर केला आकाशाच्या छती

तरीही मज छायेची का भीती?

या सर्वांची गोष्टच न्यारी 

नाजुकतेचा गजरा शिरी 

सुख हवे अन दु:ख नको ही होऊन जाईल नीती 

म्हणून मज सुखाची हो भीती!

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

तोच चंद्रमा नभात

लहान मुलांना चंद्र दिसतो, लिंबोणीमागे लपत
 चाँदण्यांच्या रथात बसून, आकाशात फिरताना 

किशोरांना चंद्र दिसतो, आकाशात खेळताना

चाँदण्यांच्या मैत्रीत राहून, आपल्यातच रमताना 

युवकांना तोच भासतो, वाट प्रियेची बघताना 

जवळच असुनी शुक्र चाँदणी, तिच्या शिवाय झुरताना

गृहस्थांना तोच वाटतो, दू:खातही शांत राहताना

अंधाराने घेरूनसुद्धा, अस्तित्वासाठी लढताना 

वृद्धांना तोच दिसतो, म्हातारपणामुळे थकताना

सोडुनी आपली चिंता, अवघ्या विश्वाची काळजी करताना 

शास्त्रज्ञान्चे म्हणणे चंद्र, मातीचा गोळा बघताना 

नियम पाळतो सृष्टीचे, पृथ्वीभोवती फिरताना 

बघा मनाची किती प्रतिभा, करते मातीला साकार 

मनामनाला चंद्रात होतो, त्याच्या अवस्थेचा साक्षात्कार

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

स्वागत

तू जेव्हा माझ्यावर चिडल्या सारखं केलं

अस वाटलं फुलानं मिरची होण्याच नाटक केलं

किती झाले लाल लाल फुगवलेले गोबरे गाल 

नजर थोडी तिरकी खाली आठ्यांनी भरले कपाळ

नजर होती आग ओकत, 

शून्यामध्ये एकटक रोखत 

मी ही थोडा भांभावालो

मनामध्ये घाबरलो 

समजूत तुझी घालण्यासाठी उचलली तुझी हनुवटी 

एका नजरेची आस मागत 

तर पाहिलं तुझं स्मितहास्य 

करत होत माझं स्वागत

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

निसर्ग

रणरणत्या उन्हात भाजत होत रान

अंतिम घटका मोजत होत वाळलेलं पान

त्या उन्हाच्या झळा घेऊन धावत होता वारा

त्या झळांनी उकडत  होता आसमंत सारा

उष्णतेने तडकूनी भूमी, पडल्या होत्या भेगा

भासत होत्या हातावरल्या दुर्दैवी नशीब रेघा

तहानेने होऊनी व्याकुळ तळमळत होती मुले

नरक यातना भोगीत, तडफडत होती गुरे

दुःख: पाहूनी धरणीवरचे आकाश काळवंडले

आज नभाचे अश्रूखाली वसुधेवर सांडले

धुरकटलेल्या दिशा फिसकटलेले  रंग  

गडगड गडगड वाजू लागले मेघमृदुंग

तप्त जीवांना करुनी थंड पसरला मृद्गंध

कोकिळेच्या कंठातूनी स्रवू लागे आनंद

वसंताने केली जादू हिरवे झाले रान

नैराश्याच्या भावनेत उदेले चैतन्याचे उधाण

फुले फुलली मने जुळली

आज धरेची काळी खुलली

पक्षी गगनी फिरू लागले

घरटे कलकल करू लागले

क्षितिजाच्या भिजल्या कडांवर

इंद्रधनूची नक्षी अंबरावर

डोंगरावरती हिरव्या कुरणावर

पाडसपदाना कसला आवर

या भूमीवर करुनी जादू

कधी बनवे नरक, तर कधी स्वर्ग

धन्य निसर्ग ! धन्य निसर्ग ! धन्य निसर्ग !

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

आई तेंव्हा कळते

मुगूटराव काकडे महाविद्यालय बारामती येथे राष्ट्रीय सेवा योजनेच्या अंतर्गत राज्यस्तरीय महाविद्यालयीन विद्यार्थ्यांचा काव्यवाचन स्पर्धा २००१, प्रथम क्रमांक विजेती कविता

आरशामध्ये आपुल्या जागी

दिसतो एक अनाथ अभागी

जेव्हा भासतो सुखी अचानक

देवळापुढचा तो महारोगी

या आपुल्या अवस्थेवर जेव्हा मन हुळहुळते

आई तेव्हा कळते

हृदयावरती घाव उमटतो

तोल मनाचा तेव्हा सुटतो

जीवनाच्या सर्व आशांचा

गाव जेव्हा समक्ष जळतो

एक चांदणी मीणमीणनारी, स्वप्नांना जागवते

आई तेव्हा कळते

क्षणात जेव्हा वादळ वारे,

उध्वस्त करती जीवन सारे

तेव्हा मात्र नेत्रकवाडी

मर्दपणाचे कड़क पहारे

कोंडलेल्या भावनांना कुणी मग नयनाची दिशा देते

आई तेव्हा कळते

जीवनगीत गाण्यासाठी

शब्द मात्र अड़खळती ओठी

तेव्हा भासते अनुपम माया

उभी आहे अपुल्यापाठी

आठवणीत मग नयनामध्ये पाणी जेव्हा तरळते

आई तेव्हा कळते

सूर्य तापतो डोक्यावरती

पाय जाळते रेती

जीवनाच्या वळणावरती

निखळूनी पड़ती नाती

तरीही केसामधूनी कोणी मायेचा हात फिरवते

आई तेव्हा कळते

थंडीत बोचऱ्या दुःखाच्या मग

पुरत नाही श्वासांची धग

राहते बुद्धी संकोचुनी

मुक्तपणाचा येतो उबग

अशाच वेळी अंग पांघरत एक चादर येऊन पडते

आई तेव्हा कळते

सूर्य विझतो, चंद्र हरवतो

निराशेत आपण चाचपडतो

मधुर स्वप्नाचा शीशमहलही

भग्न होऊन मातीस मिळतो

बोट धरूनी कोणी तेव्हा चालायास शिकवते

आई तेव्हा कळते

आई म्हणजे नसते व्यक्ती

असतो एक स्वभाव

वात्सल्याचा असते सागर

स्वार्थाचा जेथे अभाव

पदराखाली लपण्यासाठी जेव्हा मन आसुसते

आई तेव्हा कळते

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

माझी कल्पना

प्रत्येकाच स्वप्न असत, एका परीचं, स्वप्न सुंदरीच. असच एक माझं स्वप्न. माझी कल्पना.

कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

कल्पनेच्या कल्पनेने कानशिले तापली

कल्पनाही अल्प जेथे, वर्णिता लावण्य जे

मंजिरीचे पावित्र्य, श्रावणाचे नावीन्य ते

जिची प्रेमकाव्ये मी हृदयी कोरिली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

तृणपर्णासम आहे अंगी जिच्या नम्रता

धावलासही लाजवील अशी चरित्र शुभ्रता
जिची  स्वप्नचित्रे माझ्या नेत्रांनी रेखाटली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

संथ हालचालींनी तिच्या जगविले कामनांना

नेत्र कटाक्षाने मात्र बांध दिला भावनांना

जिच्या केवळ एशाऱ्याने मनातील वादळे ही थांबली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

अर्थ सांगू काय आहे कल्पना संबोधनाचा

तोच एक सूर आहे हृदयाच्या आंदोलनाचा

आठवांनी जिच्या माझी दिवसरात्र व्यापिली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

चालीत जिच्या लय आहे, बोलण्यात सूर आहे

जिच्या मंद स्मितात संजीवनी अंकुर आहे

जिची स्तुती कवने माझ्या मुखाने गायिली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

हिमगौरी वर्ण जिचा, गाली आरक्त लाली

भुवयांच्या मधूनी झाला सूर्योदय जिच्या भाळी

मुक्त केशसंभारी, काळी रेशीम जाळी

सदैव उमललेली ओठांची गुलाबकळी

ईश्वराने जीवनगांठ माझी जिच्यासंगे सांधली

त्या कल्पनेच्या कल्पनेने काया माझी कापली

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.