पोस्ट्स
सर्व टिप्पण्या
३० डिसेंबर २०२३
स्वतःच्या तळाशी,
पुन्हा आरश्याशी,
पुन्हा वाद माझ्या मनाचा, मनाशी
तुझी कल्पना साज आकार देते,
मनी कल्पनांचा तू आधार होते.
कल्पनाच ह्या सार सारे विनाशी.
पुन्हा वाद माझ्या मनाचा, मनाशी
तुझे हासणे, रुसणे, भाव सारे...
तुझे भासणे, आर्त आभास सारे..
सले भासता सत्य जराशी उराशी.
पुन्हा वाद माझ्या मनाचा, मनाशी.
पडे एकटा मी, नसे तू समोरी.
असे तू, नसे मी, अस्तित्व चोरी
कसे मी करावे? कसे मी जगावे?
नसे थांग याचा, पुन्हा मी तुझ्याशी
सवाल
नृत्यामध्ये तू अप्सरा, गाण्यामध्ये हुशार तू
बघू बुद्धीची तुझ्या परीक्षा, कोडे माझे सोडव तू
शेतामध्ये हिरवी हिरवी, बाजारामध्ये काळी मी
घरी वापरता लाल मी होते, ओळख सांगा कोण आहे मी?
जवाब
असशील मोठा अतिशहाणा, हुशारी दाखव ऑफिस मध्ये
उत्तर सोपे तुझ्या कोड्याचे, सापडते घराघरा मध्ये
झुडपातून ही हिरवी असते, वाळवलेली काळी र
घरी उकळता लाल ही दिसते, बघतो रोज सकाळी र
हिच्या विना ना सकाळ होते, भेट अधुरी हिच्या विना
चाहापत्ती हे उत्तर सोपे, पितो आपण पुन्हा पुन्हा ....
The heat of passion,
The calmness of ocean...
The flow of a river,
The dew of the winter...
The strength of a mountain,
The beauty of a fountain...
The softness of the cloud,
The boldness loud...
Though they look extreme, I have seen these converge
It's you my doll, were they have merge.
Happy birthday as you turn teen
I wish you success, happiness and everything between......
===========================================================
You were a baby cute and small
Little legs, hands just like a doll
You grew bigger, smart and wise
dreams of riding wind and touching skies
I wish all your beautiful dreams to come true,
which you have seen or not seen
Wish you very happy birthday as you turn teen.
===========================================================
जळ हे नितळ
रोधितो कातळ
धवल हा निर्झर
झरीतो खळ खळ
===========================
झिरपलेल्या कवडस्यांना
मनकोंदणी साठवू मी
क्षण सुखाचे सोबतीचे
धुंद वेडे आठवू मी
गीत माळी शब्द रत्ने
ओवून भावनांमध्ये
आठवांची पोच म्हणुनी
भेट तूजला पाठवू मी
===========================
झेलले पावसाळे
होऊन शीळा कडी-कपारी
चिंब झालो बाहेरूनी परी
कोरडा मी अंतरी
ह्या ऋतूचे थेंब ओले
पाझरी हृदयात धारा
अंकुरूनी प्रेम उमले
प्रितीच्या श्रावण सरी
===========================
इतना क्यों सोचाते हो,
क्यूँ टपक रही हैं ये बूंदे?
बस ये जान लो इतना के, उनके
कूछ तो मयाने होंगे...
२४ मे २०२२
अत्युच्च सुखाच्या हिमशिखरे
रोजच पादाक्रांत करू
घसरू, सावरू, थांबू थोडे
पण हात असाच हातात धरू
स्पर्धा नाही, शर्यत नाही
ध्येयाचा कसला सोस नको
साथ तुझी हेच ध्येय रोजचे
रोज नवा जल्लोष करु
22 April 2023
Truth? Which truth? Who truth?
Yours or mine?they aren't same.
Truth is just perspective, an opinion, nothing more than that
But we keep striving to have only one,
To make sure that our version lasts and other's end
In a way, it's the source of all the conflicts, arguments and fights
As for everyone's story, others are the villains and they are the holy knights
If you really need just one truth then it can't be anyone's,
it just needs to be there everywhere existing without support, rule and condition
And only such thing is.... Nothing, end, void abyss.
१३ ऑक्टोबर २०२३
पाऊस आला मुसळधार,
अंगणातून आरपार
कीलकीलच पण उघडं ठेवलं
मी घराचं ओलं दार
दबकतच दारामागून
हातभार अंतर राखून
पहात होतो झाड वेली
झेलत होते संततधार
बागडत होते सरींमध्ये
छोटे-मोठे वेडे पक्षी
शांत तळ्याच्या पाण्यावरती
तरंगांची सुंदर नक्षी
घसरत पडत हसत होती
चिखलामध्ये पोरं चार
कीलकीलच पण उघडं ठेवलं
मी घराचं ओलं दार
जलचित्रासारखं सगळं
जग ओलं ओल झालं
थंडगार वारं येऊन
प्रश्न मनाला करून गेलं
संकट समजुनी का तळमळतो?
जाळी कल्पनेच्या का जखडतो?
डोळे उघडून पाहा नीट तू
इथे आनंदाचा झरा वाहतो
भीती मनातली जरा ओसरली,
मनी मग तो रुजे विचार
पाऊल अडखळत पुढे सरकलं,
किंचित उघडलं गेलं दार
पाऊल अडखळत पुढे सरकलं,
किंचित उघडलं गेलं दार...
जख्म है हरा हरा, घाव भी नया नया
फिर इल्म् क्यो एस बात का के दर्द अभी गया नहीं
सच है के मन की शांती, जिंदगी का ध्येय है
पर दर्द ये सबुत है, मैं जिंदा हुं मरा नहीं
जो किया आपने, ये फितरत ही तो है आपकी
दुःख तो है इस बात का, आपको समझा नहीं
जख्म घाव दर्द ये तो, आज है, कल नहीं
दाग जो रहेगा दिल पे, शायद वो मिटेगा नाही.....
२१ एप्रिल २०२२
जुन्या विटलेल्या पानावरती
रंग उडालेल्या शाईने
शब्द काही ते गुंफून येता
चैत्रपालवी बहरून आली
गांजलेल्या उद्विग्न मनाच्या
गंजलेल्या बेकार रविने
हलाहलाचे मंथन करिता
सुधा पवित्र उसळून आली
व्यापूनी होती मस्तक सारे
बोचऱ्या विचारांची जाळी
ओरखडे, जखमांच्या जागी
मधुर करवंदे हाती आली
कल्पनांचा प्रचंड गुंता
ओर-छोर ना सापडे कशाचा
हळूच मिळता झटका हलका
गुंता सुटला नक्षी झाली
निराशेच्या अंधाऱ्या दरीत
कैद होतो असहाय्य पामर
कलाच माझी होऊन दिनकर
मज आकाशी मिरवून आली
१३ ऑक्टोबर २०२३
तुटलेल्या आरशाचे तुकड्यांचे कवडसे
अस्थिर पाण्यावरचे तरंग
दिसतात किती वेगळे,
जाड बारीक,
हसरे रागीट
राक्षसा सारखे माझे सर्वकाही नष्ट करणारे,
किंवा देवासारखे
सृजनशील, जपणारे
किंवा कधी नुसतेच कोरडे,
माझी जाणीवही नसणारे
पण खरंच नीट बघितलं तर दिसतात
ते एकच अभंग
माझ्याच मन दर्पणाचे कवडसे
एकाच अद्वैत सागराचे
तरंग
किती अवघड आहे मला समजून घेणं
काळया कातळातल्या शांत पाण्यासारख
शांततेत लपलेल्या सुरेल गाण्यासारख
दिसतच नाही वरवर काही
कुठल्या खुणा, स्पंदने ना तरंग
स्मृतीआड गेलेल्या रहस्यासारखं
सहज जाणवणाऱ्या भावनांहून वेगळंच
रोजच्या निकषांच्या पलीकडे
आपल्याच जगात वावरणार
कुठल्याश्या कपारीत लपलेलं
स्वतःच उभ्या केलेल्या एकटेपणाच्या भिंतीत
गुदमरलेलं
माझं मन
१३ नोव्हेंबर २०२३
तुझ्या स्वप्न पक्षांना पंख फुटवे
उडावे व्यापून त्यांनी आकाश जावे
पडो होऊन धारा तुझे ज्ञान मोती
चातकापरी जगाने शब्द थेंब ते झेलावे
वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!
५ डिसेंबर २०२३
शेकडो मैल दूरच्या वादळामुळे
उदासवाणा झालेला दिवस माझा
विचारतो काळवंडलेल्या आकाशाला
पत्ता हरवलेल्या उत्साही उन्हाचा
निदान वर्षावाने धुवून तरी टाक
मनाच्या सांदीकोपऱ्यात अडकलेले
बुरसटलेले माझेच काही विचार
मग तेंव्हा मीच शोधीन नवा अर्थ
त्या शेकडो मैल दूरच्या वादळांचा आणि
माझ्या काळवंडलेल्या अकाशाचा......
१७ एप्रिल २०२३
पाठवले मी संदेश कित्येक लाटा लाटातून
तरी न रिते शब्द झाले, न सुटका त्रासातून
उर भरल्या प्रेमासाठी
जलधि अपुरा पडला
वर्णन तो करू जाता प्रेमाचे
फेस तोंडी उरला
कोण तो कुठला? कसली ती व्याप्ती?
अगस्तीचा तो प्याला
आसमंत ही नाही पुरला
प्रेमाच्या अर्थाला
दमला, थकला, तो लोटून आला
त्याने स्पर्श चरण केले
मी तरीही कोरडाच उरलो
त्याला तुला सामर्प्रित केले
