प्रीत नवी

आला आला वारा आला

आला आला वारा, मन ढवळून गेला
गुपित सारे माझे तुला कळवून गेला
आला आला वारा आला

फुलांचीही लाडे लाडे कुजबुज झाली
गालावर त्यांच्याही फुलली कळी
भिजवले चिंब जश्या कोसळल्या धारा
गार गार मन झाले, वैशाखात गारा

आला आला वारा आला

ढगाळलेल्या आभाळात कडाडते वीज
ओरडते तुला, जा त्याच्यासवे भीज
भेटते नजर, जाते जगच वाहून
जुना अनुभव नवा वाटतो फिरून 

आला आला वारा आला 

स्वच्छ झाले ढग, गेले मळभ धुऊन
नव प्रीत जुळे तुला परत पाहून
तीच तू, मी ही, तरी सर्व काही नवे
पावसाचे थेंब जोडी मनांचे हे दुवे

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंकhttp://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

सूर

मी छेडले सुरांना, एकांती या क्षणाला
अन स्रवू लागली ही, नशीली सुरा सुरांची 

नकले मला स्वतःला, कधी अर्थ शोधताही
जाणवे परमात्म सत्य, आनंद भोगताही
कधी ओढ़ भावनांची, कधी त्या पुढे ही  काही
कधी उमटे ठसा क्षणाचा, कधी उमटत काही नाही 

परी सूर कोरडे हे, वाही धुरा श्रावणाची 

जनकही मी, मीच जननी, पण माझी न मालकीही
मी उत्पन्न त्यास करतो, पण कर्तृत्व माझे नाही
हे शब्दांच्या पलीकडले, अन सुरांच्या पुढेही
म्हणावे तर स्वत्व जपले, म्हणले तर फाडलेही

अवस्थाच ही अगदी भिन्न, मुग्ध स्वानंद ध्यानाची  

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंकhttp://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

रस्सीखेच!

रस्सीखेच... सारखी रस्सीखेच

रस्सीखेच... नुसती रस्सीखेच

कधी माग, कधी पुढ, कढी उरी धडधड.. रस्सीखेच

कधी आठवे कोजागरीचा, पूर्ण मुखचंद्रमा

कधी कोर प्रतिपदेची, गालावर लालिमा

असे वाटते थेट भिडावे, मनातले सांगावे

आणि आयुष्याच्या प्रश्नावरती, उत्तर तिला मागावे

मग होकार की नकार, की फक्त प्रश्नार्थक हुंकार 

रस्सीखेच...फक्त रस्सीखेच!

अंदाज घेण्यासाठी केले गुलाब किती बोडके

तरीही किनारा दूरच अजुनी, प्रवाहात होडके

[परीक्षेची भीती कुणाला? कोण तिला घाबरतो?

पण निकालाच्या कल्पनेनेच जीव घाबरा होतो.... ]

हिंमत करतो एकदा आणि विचारतो सरळ जाऊन

हिरवं करशील आयुष्य माझं, पहीला पाऊस होऊन?

पावसासारखीच तीही खट्याळ, जीव आधांतरी टांगते

म्हणते...आषाढ तरी येऊ दे, मग तुला सांगते

आज, उद्या, परवा...

सिग्नल लाल की हिरवा

रस्सीखेच...... मनाची रस्सीखेच!

आषाढात पाऊस आला, वर्षाही झाली प्रेमाची

रुसवे फुगवे आणि प्रेमाच्या, रंगबिरंगी सरींची

खोट रुसणं, मग मिश्किल हसणं, त्याचा योग्य साधून मेळ

तीन माझ्याशी चालू केला, ऊन पावसाचा श्रावण खेळ

खेळ खोटा की खरा... की स्वप्नांचा झरा

रस्सीखेच... चालूच रस्सीखेच!

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंकhttp://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

नसलीस जर तू जवळी

नसलीस जर तू जवळी, बंद कवाडे सगळी 

असता जवळी, पडतील सगळी, बंद कवाडे उघडी

प्रश्न हजार भोवती, प्रत्येकी हजार उत्तरे

हजार वाटा, हजार फाटे, कोडे भलतेच पडे

नसलीस जर तू जवळी, भांभावून जाईन पुरता

असता जवळी, सुटतील सगळी, कोडी बघता बघता

बांधले मजला कोणी, केले बंद कोनाडी

जंजीर पायामध्ये आणि हातामध्ये बेडी

नसलीस जर तू जवळी, मी असहाय हतबल उरतो

असता जवळी बंधनातही मुक्तपणे वावरतो

खजिना कुठे दडलेला. मोह मनाला येतो

मोहामागे पळता पळता, जीव घाबरा होतो

नसलीस जर तू जवळी, मी ही न उरतो माझा

असता जवळी, उणीव कसली? मी जगताचा राजा

आयुष्याचे गणित मांडता, चुकती सगळे ताळे

तरीही न जुळती समीकरणे, कितीही करुनी उजाळे

नसलीस जर तू जवळी, काही सुचत नाही हल्ली

आयुष्य मोठे ताळे आणि तू माझी किल्ली

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंकhttp://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

मी आणि तू

तू नसलीस सोबत तरी, कसलीच नाही उणीव

तरीही हृदयी बोचणारी, अपूर्णतेची जाणीव

मी अग्नी पिसाटलेला, मी खळखळणारी धारा

तू ज्योत बनूनी धरले, तू दिला मला किनारा

मी वारा बेफाट बेधुंद, तू केला त्याचा श्वास

मी स्वप्न अकल्पित उद्याचे, तू केला त्याचा ध्यास

मी मुक्त धडधड हृदयाची, तू केले त्यांचे स्पंदन

मी वणवा भावनांचा, तू दिलेस त्याला बंधन

मी श्रेय कशाचे घेऊ? मी न कर्ता न करविता

मी शब्दांची उधळण करतो, तू करते त्याची कविता

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

मैत्री ढगाशी

पावसाची धार धरून
वाटत वर वर जावं चढून
ढगावरती लोळत लोळत
जगभर यावं फिरून

छान छान गप्पा मारून
जमवावी त्याच्याशी गट्टी
मग सांगावं कुठे दांडी मारून
कुठे शाळेला द्यायची सुट्टी

बहुतेक ढगालाही
हिरवा भागच आवडतो
म्हणूनच कदाचित तो
तिथे तिथेच बागडतो 

सांगीन त्याला सहज एकदा
कोरड्या गावी जाऊन बघ
किती खूश होतील सगळे
डोक्यावरती पाहून ढग

मरगळ सगळी जाईल उडून
जेव्हा सोसाट्याचा वारा सुटेल
वाळवंटाच्या रेतीलाही
पावसामुळे पालवी फुटेल

मग सगळंच हिरवं गार
नंदनवन होऊन जाईल
धरती पण मग येऊन खुशीत
कौतुकानं कुशीत घेईल

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

I QUIT!

One fine day
Everything was fine
Suddenly something happened
And nothing was fine


Was there any indications?
There must be few
But I noticed none
None I knew


To miss such thing
Was I so busy?
In my own life
Got so cozy?


I knew him very well
The reason can’t be small
He had habit to
Stand always tall


He must have felt
Life like a shit
Otherwise there is no way
He would have said 
“I QUIT!”

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni. 

If you want to send this poem to anyone, Kindly share it with a link to this blog http://mazikalpana.blogspot.com/ as well.

 

शब्दसम्राट!

शब्दसम्राट! असा हा थाट, 

म्हणे मी कवी 

उघडतो मनाची दारे, वाचतो सारे, 

जे दडले उरी 

शब्दांशी खेळतो असे, सवंगडी जसे, 

बालपणीचे

अशक्यास शक्यही करतो, भाग्य बदलतो,  

रणीचे

कथन मी करतो कथा, मांडतो व्यथा, 

प्रेमात मनाच्या

कधी अंधाराचा खेळ, उरी घालमेल, 

कुणाच्या 

शब्दात मांडतो स्वप्ने, घडलेली न-घडलेली

अन क्षणात उमलवतो ओठांची कळी 

अळी-मीळी घट्ट मिटलेली

पण येते जेव्हा वेळ, व्यक्त करण्याची प्रेम 

तुजवरचे माझे 

बोचतात हृदयी काटे, मनावर दाटे

भावनांचे ओझे 

मी खानात होतो दीन, शब्दांवीन 

चाचपडतो       

घाबरतो मी, लड़खडतो

आणि तुझ्या मिठीत येऊन दडतो  

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

 

Thank you डॉक्टर!

एक कर्ण कर्क:श्य किंकाळी, कानाचे पडदे फाड़त 

सरळ मेंदूत घुसली 

आणि मी हरवली शुद्ध, जसा तपस्वी बुद्ध 

नीरव शांततेत झोपलेला

तशी आवाजाची ओळख नाही मला 

ठार बहिरा म्हणुनच जगलो,

म्हणतात तसाच होतो उपजलो 

मग शिकलो,                               

                 शब्दांपलिकडे वाचायला 

चहरे, भावना, विचारही, डोळ्यांनीच मोजायला 

तशी आवाजाची उणीव नाही भासली 

पण बहिरेपणाची जाणीव मात्र बोचली

कदाचीत डोक्टरांनी शपथ पूर्ण केली 

आणि घडवून आणली माझी आवाजाशी भेट पहीली 

बहुतेक तीच, कर्ण कर्क:श्य किंकाळी

 परत एक गोंधळ चिवचिव चावचाव 

डोळ्यात मुंग्यांच वारुळ की, मध माश्यांचा पोळ

त्यावर एक मोठा  डोक्टरांचा आवाज 

" अभिनन्दन! तुम्ही ऐकू शकता आता."

मी सहनशक्तीला ताण देता देता

चेहेर्यावर हसू आणत म्हणालो 

"Thank you डॉक्टर!"

   

आणि मनात .. "हेच पटवून द्यायला की,

मी बहिराच जास्त सुखी होतो?"   

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

नैवेद्य

भटांपुढे नैवेद्य ठेवावा लागला,

तुझ्याही दर्शनासाठी वशिला लावावा लागला

वजन जास्त ज्याच्या हाती, तोच तुला पाही

पाप असो माथ्यावर, वा असो पुण्याई

नाइलाज! पंक्तीभेद करावा लागला

म्हणे दीन कैवारी तू, स्वामी सर्वांचा

तरी कसा मार्ग सोपा वी. आय. पी. जनांचा

मी विशेष कुणीतरी, अभिमान बाळगावा लागला

आणि कुणाच्या तोंडावर झाली, बंद तुझी दारे

उद्या परत रांग, आजचे परिश्रम व्यर्थ सारे

का हा खटाटोप? हिशेब मांडावा लागला

म्हणे असशी तू झोपला, बंद दारामागे

दर्शनार्थी उघड्यावरती रात्रभर जागे

होईल पहाट यावर विश्वास ठेवावा लागला

 

 

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

निःश्वास

कृष्णविवरासम कृष्ण अभाळी
                      दोन काजवे मिणमिणणारे
तेवढ्यानेच कसे आश्वस्त
                      घनदाट वनात वाट चुकणारे 

पावला पावला वरती पेरली
                       संकटांची अगणित स्फोटके
भयानकता सूचीत करती
                       मृत्यूची असंख्य द्योतके
कधी विझतील कुणास ठाऊक
                      श्वास त्यांचे पेटणारे

एक काजवा मन-बुद्धीचा
                      आणि दुसरा विश्वासाचा
एक जरी मालवला तरी
                      विचार संपेल निःश्वासाचा
अशा वनातूनी कसे तरतील
                       क्षणाक्षणाला धीर सुटणारे?

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

दोरी

एकदा वाटेत मदाऱ्याच माकड भेटलं मला

झुलत होत फांदीवरती हातांचा करून झुला

गळ्यात होती दोरी, फांदीला बांधलेली
आणि डोळ्यात अव्यक्त व्यथा, स्पष्ट मांडलेली 

मला म्हणाला, बोला साहेब! कसे आहात? चाललंय कसे?
आमचे काय, पारतंत्र्यात उलटेच सदा नशिबाचे फासे

मदाऱ्याच्या तालावरती नाच-नाच नाचतो
जिथे म्हणेल, जश्या म्हणेल तश्या कोल्यांटया मारतो

मनासारखे वागणे आताशा, विसरूनही गेलो
पळण्याच्या  संधी आल्या, पण ऐनवेळी भ्यायलो

अजून पारतंत्र्याची सवय पूर्णही नाही मुरली
जबाबदारीवर स्वातंत्र्य झेलण्याची हिंमतही नाही उरली

माझी अशीच रडगाणी साहेब, तुम्ही कशाला रडता
तुमचं बोला, पोट्यापाण्याच तुम्ही काय करता?

मी म्हणालो, एक मोठ्या कंपनीत, करतो मी नोकरी
माकड्याच्या ओठी कुत्सित हास्य, ते पाहत बसले दोरी

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

गरज आहे का?

मी August २००८ मध्ये साताऱ्यात गेलो असताना तेथील प्रसिद्ध किल्ल्यावर "अजिंक्यतारा" अशी पाटी वाचली. त्यावर कविता रचण्याचा हा प्रयत्न.

तरीही गरज आहे का सांगायची माझे नाव?

उभा आहे मी इथे कित्येक सहत्र शके
झेलीत ग्रीष्मज्वर अन पावसाळी धुके
घेतलाय इथल्या प्रत्येक हृदयाचा ठाव
तरीही गरज आहे का सांगायची माझे नाव?

घेतलंय मिठीत संपूर्ण सातारा शहर
आणि पाहत आलोय इथल्या प्रत्येक वसंताचा बहर
सगळेच बोलतात माझ्याशी आयुष्याची धूप-छाव
तरीही गरज आहे का सांगायची माझे नाव?

चार भिंती, यवतेश्वर आणि कास रोड
फिरून फिरून पायाला आले असतील फोड
इथे आणून मैत्रिणी वर मारला असेल भाव
तरीही गरज आहे का सांगायची माझे नाव?

आज जे म्हातारे इथे संध्याकाळी फिरले
लहानपणी तेही माझ्या अंगा खांद्यावर खेळले
इतकं जिव्हाळ्याच नात, मग बस का राव
तरीही गरज आहे का सांगायची माझे नाव?

परवा आला कोणीतरी, अन लावून गेला पाटी
एकच गोष्ट कळली नाही, ती आहे कुणासाठी?
माझ्या नावाची पाटी लावून कुणी स्वतःचा प्रचार केला
आणि परत एकदा जनतेचा पैसा, वाया गेला...

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

Dreams

It’s true or fake
But I don’t want to awake
From this melodious dream

It’s good or not
But I don’t want to clot
My emotions flowing through my veins

It’s right or wrong
 But I want to sing the song
To tell my story to the world

She’s mine or not
But I still want her thought
To conquer my brain and heart

It’s big or small
But I want to break the wall
Of uncertainty, between her and me

Its day or night
But I want to ignite
My every pulse with her thoughts

It’s shallow or deep
But I desperately need to sleep
To meet her in my dreams.

 

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni.If you want to send this poem to anyone, Kindly share it with a link to this blog http://mazikalpana.blogspot.com/ as well.

काव्य असेच बनत नाही,

काव्य असेच बनत नाही, ते नीट रचावे लागते
हृदयाच्या कणाकणात प्रेम असावे लागते

काव्य असेच बनत नाही, ते मूर्त व्हावे लागत
नयनातल्या प्रतिमेचे वर्णन उत्स्फूर्त यावे लागते

काव्य असेच बनत नाही, त्याला उंची असावी लागते
शब्दाशब्दाला अर्थाची कुंची असावी लागते

काव्य असेच बनत नाही, त्यात भाव असावा लागतो
प्रत्येक ओळीत हृदयाचा घाव असावा लागतो

काव्य असेच बनत नाही, त्यात बोध असावा लागतो
अंधारातून उजेडाचा शोध असावा लागतो

काव्य असेच बनत नाही, त्याची आवड असावी लागते
त्यालाही मग श्रोत्यांची निवड बनावी लागते

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.