नैवेद्य

भटांपुढे नैवेद्य ठेवावा लागला,

तुझ्याही दर्शनासाठी वशिला लावावा लागला

वजन जास्त ज्याच्या हाती, तोच तुला पाही

पाप असो माथ्यावर, वा असो पुण्याई

नाइलाज! पंक्तीभेद करावा लागला

म्हणे दीन कैवारी तू, स्वामी सर्वांचा

तरी कसा मार्ग सोपा वी. आय. पी. जनांचा

मी विशेष कुणीतरी, अभिमान बाळगावा लागला

आणि कुणाच्या तोंडावर झाली, बंद तुझी दारे

उद्या परत रांग, आजचे परिश्रम व्यर्थ सारे

का हा खटाटोप? हिशेब मांडावा लागला

म्हणे असशी तू झोपला, बंद दारामागे

दर्शनार्थी उघड्यावरती रात्रभर जागे

होईल पहाट यावर विश्वास ठेवावा लागला

 

 

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.