प्रतिबिंब

 पहिले तू प्रतिबिंब माझे, प्रसंग तरंगी डोलणारे
सुरूप कधी विरूप भासे, सांधणारे तोडणारे
परी असे तो भास केवळ, मी असे समजू नको ग
तरंगांच्या कंपनांचा दोष मज लावू नको ग  

आरशाचे पातल  रचे दृश्य , सत्याहूनी आगळे
उजवे ते डावे करुनी, फसवे असे का न कळे
डाग आरश्यावरी ते, माझे असे समजू नको ग    
डागाळलेल्या आरश्याचा दोष मज लावू नको ग  

सत्य भासे प्रतिबिंब जरी हे, आहे परी तो भास केवळ
तीव्र मोहाच्या उन्हाने भासणारे फक्त मृगजळ
जा जाणिवेच्या मुळाशी, खोल मनाच्या तळाशी
व्यापुनी अस्तित्व पूर्ण, उरेल फक्त प्रेमाराशी

तोच मी आणि तीच तुही, भेद तू मानू नको ग
प्रतिबिंबासम मी असावे हा क्लेश मज देऊ नको ग