पाच मित्र

पाच मित्र आम्ही 

भिड्यांचा बंड्या, काळ्यांचा जितू

आपट्यांचा सोम्या नि जोश्यांचा अत्तू

पाच मित्र आम्ही 

एकत्रच खेळलो, पडलो, वाढलो 

एकाच शाळेत, एकाच वर्गात शिकलो

पाच मित्र आम्ही 

मागे-पुढेच मुंजी झाल्या, शिक्षणही झाले

नोकरी मागे धावत सरले ऋतू कोरडे ओले

पाच मित्र आम्ही 

लग्न झाली, पोर झाली, ओढला संसार गाडा

बांधली सोसायटी पाडून जुना चौसोपी वाडा

पाच मित्र आम्ही 

मुल पंखात बळ घेऊन, गेली भुर्र उडून

म्हातारं मन मात्र बसल जुन्या गल्लीत दडून

पाच मित्र आम्ही 

जुन्या पारावरच्या गप्पा, आता हास्य क्लब झाला

आणि घोळक्यातला एकेक निरोप देऊन निघाला

पाच मित्र आम्ही 

मागल्या वर्षी बंड्या गेला, सहा महिन्यांपूर्वी अत्तू

मागल्या महिन्यात सोम्या, नि काल रात्री जितू

पाच मित्र आम्ही 

संपत आली एक पिढी, नाही काही उरले

शरीर जरी उभे, मन कधीच सरपणावर चढले

आता फक्त झुरणे, पाहत मृत्यूची वाट

आजच संपेल सगळ? कि असेल उद्याची पहाट

सगळ आयुष्य सारखंच जगलो, ह्यातच कसा बदल होईल?

आज ना उद्या, उद्या न परवा, संपून सगळंच जाईल

मागे-पुढेच जन्मलो, मागे-पुढेच मरू

सारखंच आयुष्य जगलो, आताही सारखेच ठरू

पाच मित्र आम्ही 

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक 

http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

जगणेच कळले नाही

इतकी वर्षे जगलो तरी, जगणेच कळले नाही 

पाहिले अवधूत बैरागी विरक्त अभोगी, सर्व वाटले ढोंगी 

कधी भासले संधीसाधू, कधी मानसिक रोगी 

कर्तव्य खरे की खरी विरक्ती , कोड़े सुटले नाही 

मन:शांतीचा मार्ग हाच का? कधीच कळले नाही

यशोन्माद  कीर्ती मज रुचली, अफाट पैसा ध्येय

मलाच नाही तरी वाटली, भूमिका माझी न्याय 

अजून यश, अजून कीर्ती, हव्यासाला भरती

अश्वमेधाच्या यज्ञामध्ये, अगणित सुखांची आहुती 

कर्तव्य खरे की खरी विरक्ती , कोड़े सुटले नाही 

कर्त्तव्याचा मार्ग हाच का? कधीच कळले नाही

मी न डावा, मी न उजवा, धरली दोन्ही टोके

क्षणाक्षणाला द्वंद्व मनाचे, हिंदोळ्यावर झोके

कर्तव्य खरे की खरी विरक्ती , कोड़े सुटले नाही

मी इथला? मी तिथला? कुठला? मलाच कळले नाही

विराक्तीने समाधानी झालो, कर्माने अभिलाषी

त्यागाने मी झालो साधू , भोगाने पाप दोषी

मी सत्व, रज की तम प्रवृती? की वृत्तीच उरली नाही?

इतकी वर्षे जगलो तरी, जगणेच कळले नाही 

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक 

http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

एकटेच सगळे

सारखेच सगळे, तरी सगळे वेगळे

सगळे जरी एकच तरीही, एकटेच सगळे

फुले फुले गुंफुनी, पुरी माळ जाहली

सौंदर्याची सुवासाची ईश चरणी वाहिली

माळ जरी एकच तरी, फुल फुल वेगळे

सगळे जरी एकच तरीही, एकटेच सगळे

जन्मलो एकटेच पण, लगेच जुळली नाती

काही तुटल्या, काही जमल्या, फुलल्या रेशीम-गाठी

घट्ट गाठ कितीही, तरी धागे वेगळे

सगळे जरी एकच तरीही, एकटेच सगळे

'मी' स्वतःच जन्मा आलो, अन जगलो आयुष्य माझे

जगताचा आनंद घेतला, वेळी वाहिले ओझे

पण मृत्यू पुढती येता, संपले अस्तित्व वेगळे

सगळे ही एकच, अन एकच सगळे

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक 

http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.