श्रावण

प्रातःकाळी हरिततृणावर दवबिंदूंचे थेंब नाचती
उन्हाच्या मग लपाछपीमध्ये मोत्यासम ते हळूच चमकती

श्रावणाच्या आगमनाने दगडांनाही पाझर फुटतो
अश्वमेधासम पवन अश्वही वेगाने मग सुसाट सुटतो

शूर वीर ते अडवे पर्वत, मेघांची मग वाट रोखती
तरी मेघ ते माहेरवाशी वर्षाराणीची पाठ राखती

वसुंधरा जेव्हा नटते नेसून, हिरवळीचे हिरवे पातळ
स्थानभ्रष्ट मग तिथेच होती उच्चपदस्थ काळे कातळ

आला आला श्रावण आला, मयूर त्यांचा पिसारा फुलवती
चातकही तेव्हा थेंब झेलूनी, पोटभर मग श्रावण पिती

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

स्पर्धा

तुझ्यात आणि जगात मला,

रोज एक अप्रत्यक्ष स्पर्धा भासते

मला जिंकण्यासाठी

एकीकडे जग साम, दाम, दंड, भेद

सर्वकाही वापरून नवं-नवीन डाव रचत.

कधी समजावत,

कधी धमकावत,

कधी प्रलोभन दाखवत

तर कधी मनात संशयकल्लोळ माजवत

दिवसभर या सगळ्याचा सामना करून, थकून

रात्रीच्या चांदण्यात मी तुझ्याकडे बघतो,

तू फक्त मंद हसतेस,

आणि मी तुझाच होऊन राहतो

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

We will meet

Lonely days, lonely night

Endless sky and I am the only kite,

I miss my soul on every breath

And hope one day we will meet

Trapped on an island, with nothing around

Just the roaring vast oceans surround

Still trying to hear, the sound of your feet

With a hope one day we will meet

I hope I could have some words

With the blowing wind, these flying birds

Wish I could be part of their fleet

And just hope one day we will meet

When showers of rain hits the ground

And lightning bolt make dreadful sound

I get really wet, while stretching arms wide

In next rain, you’ll be at my side.

-- अश्विन  

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni.

If you want to send this poem to anyone, Kindly share it with a link to this blog http://mazikalpana.blogspot.com/ as well.

सत्य

अंधारच शेवटी सत्य असतो

ज्योत कळते, प्रकाश देते

वेड्या पतंगांना जाळून विझून जाते

सूर्य येतो, तोरा मिरवतो

दिवसभर लढून, थकून, निघून जातो

मग ब्रह्मांडाचा कण अन कण व्यापून,

तमरच उरतो, कारण

अंधारच शेवटी सत्य असतो

प्रकाशालाच भीती असते

स्रोत हरवण्याची, वादळात सापडण्याची

काळोखाच्या साम्राज्यात अस्तित्व हरविण्याची

प्रकाशालाच छंद असतो

असलेलं दाखवण्याचा, मृगजळ भासविण्याचा

सावलीचा पर्याय देऊन, उन्हात तापविण्याचा

ना मदतीचा, ना फसविण्याचा

काळोख कोणताच नियम पाळत नसतो, कारण

अंधारच शेवटी सत्य असतो

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

आभाळमाया

वात्सल्याच्या धरतीवर मम जीवन बीज रुजाया
तूच दिली माती आणि तूच आभाळमाया

झेललास पावसाळा जपीत मज उदरी
अंकुरला जीव माझा, तुझ्याच पवित्र पदरी

झेलीत मग उन्हाळे दिलीस मातृत्व छाया
दिली संस्कार माती हा देह आकाराया

त्या दिव्य प्रेमाचे घातलेस खतपाणी
झेलताना वादळे मज आकार दिला कोणी?

तूच दाविला सूर्य, तूच दाविले ऋतू
तूच जगविले मला वाढविलेस तू

हसेन आभाळाला वृद्धिंगत होईन असा
तरी ममतेच्या मृद्गंधा विसरेन मी कसा?

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.

सच्चाई

हमने कुछ कहा उनसे, और वो कहेते हैं कहा नहीं

शायद वो सुन ना पाए हमें, या मेरे मुहमें जुबाँ नहीं

ये बात यहाँ तक आ पहुंची के दोनों सच नहीं हो सकते

तेरीभी जय मेरीभी जय कहेके हम चुप नहीं रहे सकते

पर फैसलाभी तो हो कैसे, कोई सबूत नहीं कोई गवाह नहीं

जिसकी जुबाँ में ज्यादा दम वही सच्चा कहेलाता है

फैसलेकी ऐसी घड़ियों मैं दूजा कच्चा रह जाता है

फिर तो जीत उन्हीकी है और मेरे मुह मैं जुबाँ नहीं

-अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni.
If you want to send this poem to anyone, Kindly share it with a link to this blog http://mazikalpana.blogspot.com/ as well.

गोड पेच

काहीतरी कळण्याआधीच बरंच काही घडून गेलं
शरीराच्या कोशातून मन फुलपाखरू बनून उडून गेलं

माहीत आहे मला ते एका फुलावर जाऊन बसलंय
पण ते फुल मात्र फुलपाखरावर, विनाकारण रुसलंय

फुलपाखराला फुलाला काहीतरी विचारायचंय
फुलालाही फुलपाखराला काहीतरी सांगायचंय

अश्यांवेळी नेमकं महत्त्व आलंय शब्दांना
नेमकं कस सांगावं तेच कळत नाही दोघांना

दोघांनाही माहीत आहे, बोलायचं आहे काय
दोघांनाही माहीत आहे, होणार आहे काय

तरीही एक गोड पेच दोघांनाही  छळतो
विरहात जळतानाही गारवा भासवतो

-- अश्विन

© Copyrights Reserved Avadhoot Kulkarni

जर ही कविता कुणाला पाठवायची असेल तर कृपया सोबत ह्या ब्लॉगची लिंक http://mazikalpana.blogspot.com/ सुद्धा पाठवावी ही विनंती.